Pierwsze dokumenty funkcjonowania szkoły w Osowej pochodzą z 1919 roku. Mieściła się ona w budynku już dziś nieistniejącym przy ulicy Kielnieńskiej w miejscu obecnej hali sportowej. Jej kierownikiem był Maksymilian Kiczka.
W 1925 roku nauczycielką klas pierwszych i drugich została pani Wiktoria Czerwonkówna. W szkole działały już LOP, PCK oraz chór. Istniała również niewielka biblioteka. Wybuch II wojny światowej spustoszył szeregi kadry nauczycielskiej. Kierownik Maksymilian Kiczka zginął w pierwszych dniach wojny, natomiast nauczycielkę Wiktorię Czerwonkównę aresztowano i zamordowano w Piaśnicy, tak jak wielu innych polskich nauczycieli.
W okresie okupacji szkoła nadal funkcjonowało, ale niemiecka. Początkowo niewiele dzieci uczęszczało do niej, ponieważ rodzice nie chcieli, aby uczyły się one w niemieckiej szkole.
Po wojnie Osowa nie miała szkoły, poprzedni budynek został całkowicie zniszczony. W rok 1947 po dwóch latach uczniowskiej tułaczki zawiązał się komitet budowy nowej szkoły.
W styczniu 1948 roku dzieci miały szkołę z czterema salami lekcyjnymi. Jej kierownikiem został Władysław Raatz. Osowska placówka stała się centrum kultury. Kierownik Raatz założył teatr i chór. Działał też Uniwersytet Powszechny. Dzieci przybywało, szkoła stawała się za ciasna. W 1964 roku powiększono ją i wybudowano w czynie społecznym pawilon z kolejnymi salami i biblioteką przy ulicy Juraty.
W 1974 roku Władysław Raatz odszedł na zasłużoną emeryturę. Jego funkcje przejęła Barbara Posańska. W tym też czasie Osowa została dzielnicą Gdańska, a szkoła otrzymała numer 81.
W 1976 roku na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej nr 81 powołano panią Krystynę Andersohn, która od razy poczyniła starania budowy nowej miejskiej szkoły.
W styczniu 1986 roku nastąpiła przeprowadzka do obecnego budynku. W drugim semestrze roku szkolnego 1987/88 otwarto dwuoddziałowe Przedszkole nr 87, a szkoła została Zespołem Kształcenia i Wychowania nr 12. W latach 1988/89 utworzono w szkole klasy z rozszerzonym programem wychowania fizycznego. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był nauczyciel, pan Zbigniew Bączkowski. W 1990 roku stanowisko dyrektora objęła pani Urszula Szarmach kontynuując rozbudowę szkoły.
W czerwcu 1993 roku uroczyście otwarto obiekty sportowe: salę gimnastyczną i boisko. Szkoła jako placówka oświatowa jest nowoczesna, a wyniki osiągane przez naszych uczniów przynoszą wszystkim chlubę i zaszczyt.
W roku 1999 obchodziliśmy 80-lecie Polskiej Szkoły w Osowej i nadanie jej imienia profesora Michała Siedleckiego.
W roku szkolnym 1999/2000 w wyniku reformy oświatowej powstało Gimnazjum nr 33. Placówka przekształciła się z kolei w Zespół Kształcenia Podstawowego i Gimnazjalnego nr 7.
We wrześniu 2003 roku pani Urszula Szarmach przeszła na emeryturę, a dyrektorem szkoły została pani Mariola Cyranek, która pełni tę funkcję do dnia dzisiejszego.
Jednocześnie przedszkole przeprowadziło się do budynku przy ulicy Komandorskiej i stało się odrębną jednostką.
W roku 2004 roku przy ulicy Wodnika oddano do użytku nowy budynek, gdzie przeniosło się Gimnazjum nr 33. I znowu przestaliśmy być zespołem.
Obecnie w naszej szkole jest 1200 uczniów od klas 0 do VIII, 101 nauczycieli i 29 pracowników administracji i obsługi. Powoli robi się za ciasno, ale tylko dlatego, że wszyscy chcą uczyć się i pracować w naszej pięknej, kolorowej szkole.
